Puść...

 A nawet jeśli nie było na 100

i nawet jeśli czegoś zabrakło

i jeśli czegoś nie było wolno

puść to niech frunie wysoko...

Czy frunie?

A kto wie- może już się rozpadło 

i rozkruszyło na wiórek?

Zostało w Starym Roku

i pewnie nie wróci w ogóle...

Puść to niech się wzbija

aż Ci z oczu hen zniknie

i patrz na nowo-

bo nowsza chwila

na zdrowie w twarz Tobie kichnie!

Do O...

To ten Twój dzień niby

Mógłby być Twój tak w realu

I tak i nie 

Nie zmieni nic

Że nie ma Cię.

A może będziesz jeszcze?

Kto wie?

I dzień Twój powróci

Choć gdy siebie pytam

To nie wiem czy chce...

I żeby nie było ze się łza kręci w oku

Uśmiech mam na twarzy

Gdy wspominam jak uparcie próbowałam w polach zbóż dotrzymać Ci kroku 😉