Francjo!

Francjo...!
Zbyt gościnna byłaś.

Żal i smutek po raz wtóry.

Niepotrzebnie Wszystkich ugościłaś!
Nic nie będzie takie samo przed gościną.
Och, niektórych Twoich Gości czas przeminął.

Ni powrotu
ni wybaczenia.

Nie ma ludzkiego istnienia.

Ból, żal, smutek i bezsilność.

Francjo,

zapłaciłaś za zbyt hojną Ich

gościnność.