Będę patrzeć

Gubisz się.
Zatracasz
w swoim wiecznym
zagmatwaniu.
Chciałbyś
ale nie potrafisz.
Musisz wciąż tkwić
w udawaniu.
Znam Cię.
Zamiar Twój i filozofia
jest tak śmieszna.
Tak żałosna...
Każda Twoja nędzna puenta
dla mnie wciąż jest
bezlitosna.
I nie moja.
I nie będzie.
I nie była nigdy wszędzie.
Wszystko Ci się pozmieniało,
zagubiło, zagmatwało.
A Ty myślisz, że dojrzałeś
i że wreszcie zrozumiałeś.
A ja widzę błąd za błędem.
Cóż...
ja nadal patrzeć będę.