czwartek, 14 listopada 2013

Do O.... nr 3

Teraz widzę jak Ty żyłeś
teraz widzę jak patrzyłeś
teraz widzę to inaczej,
bo dorosła jestem raczej.

Wiesz co zatem mnie zadziwia?
Żeś Ty martwy, a ja żywa...

ale rację Ci przyznaję
Ty wiesz o czym teraz prawię
zostaniemy dziś z myślami,
które będą między nami.

Tylko czemuś się tak stoczył?
Czemuś na złą ścieżkę zboczył?
Tylko czemu to się stało?
Czy Ci życia było mało?

Może teraz wiesz co czuję,
gdy Ci wiersze wypisuję?

1 komentarz:

  1. Głębokie... pięknie potrafisz ująć w słowa ciążące w Tobie emocje!

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za komentarz :)